Η ψευδαίσθηση των υποσχέσεων και το μονοπάτι της προσωπικής αυτάρκειας

″Άνθρωπος αγέννητος ακόμα είναι όποιος ελπίζει πως άλλος θα του χαρίσει τη λευτεριά του.” – Οδυσσέας Ελύτης

Καλώς ήρθατε στον μαγικό κόσμο των ανθρώπινων υποσχέσεων, όπου τα λόγια πετούν σαν πεταλούδες και οι πράξεις σέρνονται σαν χελώνες. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πόσο εύκολα οι άνθρωποι μοιράζουν υποσχέσεις, λες και είναι φυλλάδια διαφημιστικά σε εκπτωτικό παζάρι. 

Η σύγχρονη κοινωνία μας έχει εξελιχθεί σε ένα θέατρο του παραλόγου, όπου οι ”καλοθελητές” ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια μετά τη βροχή, έτοιμοι να προσφέρουν τις πολύτιμες λύσεις τους σε όλα τα προβλήματά μας. Αχ, ναι, αυτοί οι σύγχρονοι σωτήρες με τις μαγικές συνταγές επιτυχίας! Τόσο πρόθυμοι να μοιραστούν τη ”σοφία” τους, λες και διαθέτουν το μυστικό ελιξίριο της ευτυχίας. 

Πόσο γοητευτικό είναι να ακούς μεγαλόστομες υποσχέσεις για το πώς κάποιος θα μεταμορφώσει τη ζωή σου! Είναι σχεδόν σαν παραμύθι – και όπως όλα τα παραμύθια, έτσι κι αυτό συνήθως τελειώνει όταν ξυπνάς στην πραγματικότητα. Οι υποσχέσεις των άλλων μοιάζουν με τα σύννεφα του καλοκαιριού: εντυπωσιακά στην εμφάνιση, αλλά μόλις προσπαθήσεις να τα αγγίξεις, εξαφανίζονται. 

Και να σου οι ”ειδικοί” της ζωής, έτοιμοι να σου προσφέρουν τον χάρτη προς την επιτυχία – με μικρά γράμματα βέβαια που λένε ”αποτελέσματα δεν εγγυώνται”. Είναι σαν να περιμένεις από έναν τυφλό να σε οδηγήσει μέσα σε λαβύρινθο – τεχνικά δυνατό, αλλά μάλλον όχι η καλύτερη στρατηγική. 

Η αλήθεια είναι πως η ζωή μοιάζει περισσότερο με μοναχική πεζοπορία παρά με οργανωμένη εκδρομή. Όσοι υπόσχονται να σε πάρουν στην πλάτη τους συνήθως εξαφανίζονται με την πρώτη ανηφόρα. Και ξαφνικά, βρίσκεσαι μόνος, κοιτάζοντας το βουνό μπροστά σου, συνειδητοποιώντας πως το μόνο αξιόπιστο GPS είναι η δική σου θέληση. 

Αλλά ξέρεις κάτι; Υπάρχει μια όμορφη ειρωνεία σε όλο αυτό. Όταν επιτέλους συνειδητοποιείς πως κανείς δεν θα σου σερβίρει την επιτυχία σε ασημένιο δίσκο, ανακαλύπτεις πως έχεις ήδη όλα τα εργαλεία που χρειάζεσαι. Είναι σαν να ψάχνεις παντού τα γυαλιά σου, ενώ τα φοράς στο κεφάλι σου. 

Η προσωπική αυτάρκεια δεν είναι απλά μια εναλλακτική – είναι η μόνη αξιόπιστη διαδρομή προς την πραγματική επιτυχία. Είναι σαν να κυβερνάς το δικό σου σκάφος σε ταραγμένα νερά, αντί να περιμένεις να σε σώσει κάποιο περαστικό πλοίο. Ναι, μπορεί στην αρχή να σε χτυπήσουν μερικά κύματα, αλλά τουλάχιστον εσύ κρατάς το τιμόνι της ζωής σου. 

Στο τέλος της ημέρας, η μόνη υπόσχεση που αξίζει είναι αυτή που δίνεις στον εαυτό σου. Οι άλλοι μπορεί να σου τάζουν τον ουρανό με τ′ άστρα, αλλά εσύ είσαι αυτός που πρέπει να χτίσει τον πύραυλο για να φτάσει εκεί. Και ξέρεις κάτι; Είναι εντυπωσιακό πόσο ψηλά μπορείς να φτάσεις όταν σταματάς να περιμένεις από τους άλλους να σου δανείσουν τα φτερά τους. 

Άλλωστε, η ζωή είναι σαν ένα σόλο τραγούδι – μπορεί κάποιοι να υπόσχονται πως θα σου κάνουν τα δεύτερα φωνητικά, αλλά όταν έρθει η ώρα της παράστασης, εσύ θα είσαι μόνος στη σκηνή. Και όπως είχε πει η Βιρτζίνια Γουλφ, η μεγαλύτερη δύναμη κρύβεται στη στιγμή που συνειδητοποιείς πως δε χρειάζεσαι κανέναν για να σε σώσει.