Ελίνα Ρίζου τι μαθαίνεις στο «Σχολείο των Γυναικών»;

06/11/2024 - 02:03

Η ηθοποιός Ελίνα Ρίζου είναι η Αγνή στο «Σχολείο των Γυναικών», το έργο του Μολιέρου που καυτηρίαζε το πατριαρχικό καθεστώς της εποχής (1662) και που έρχεται τέσσερις αιώνες μετά σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Μυλωνά από το Εθνικό Θέατρο. Το Θέατρο Rex – Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη» γίνεται ο τόπος που διαδραματίζεται η κωμωδία παρεξηγήσεων του Μολιέρου, εκεί που η Αγνή εκπαιδεύεται κι αναθρέφεται από τον ώριμο σε ηλικία Αρνόλφο και περιμένει την Αγνή «να γίνει γυναίκα του». Η ζωή τα φέρνει αλλιώς όμως με τον έρωτα να χαλάει τα σχέδια και με το θάρρος της Αγνής να διεκδικήσει το δικαίωμά της σε αυτόν και της ελευθερίας των επιλογών της.

Η Ελίνα Ρίζου επιστρέφει στις «πρώτες στιγμές της επίγνωσης» εξερευνώντας την Αγνή και μιλάει στο ελc για το τι έμαθε από το «Σχολείο των Γυναικών». Κάθε της απάντηση – μία σταθερή άποψη για τον κόσμο μας, με βαθιά επίγνωση της ανθρώπινης φύσης και των αδυναμιών της:

Ποια είναι η Αγνή στο «Σχολείο των Γυναικών» και ποια είναι τα χαρακτηριστικά της που σου αρέσει να παίζεις;

Η Αγνή είναι η υιοθετημένη από τον Αρνόλφο ορφανή που μεγάλωσε με μια αυστηρή χριστιανική εκπαίδευση που θα εξασφάλιζε την αγνότητά της, τη μηδενική συναναστροφή με την πονηρία. Μου αρέσει η εξερεύνηση αυτού του πρώτου ψυχικού καμβά, που όλοι είχαμε, προτού αυτός ζωγραφιστεί από την εμπειρία. Και με ενδιαφέρει πολύ πώς αυτός γεμίζει με χρωματιστές λεπτομέρειες στην πορεία της ιστορίας (μας).

Τι σου αρέσει εσένα στο έργο «Σχολείο των Γυναικών»;

Μου αρέσει το στραπάτσο που βρίσκει αυτόν που νομίζει ότι μπορεί να ελέγξει τον άνθρωπο που έχει απέναντί του, όταν η φύση, δηλαδή η ζωή σε χρόνο εξαίρετου ενεστώτα, έρχεται να τον διαψεύσει.
 
Πού πιστεύεις ότι βρισκόμαστε, τέσσερις αιώνες μετά από την εποχή που παίχτηκε το έργο σε σχέση με τη γυναικεία χειραφέτηση και το πατριαρχικό καθεστώς;

Βρισκόμαστε σε μια αναγκαστική ιδεολογική πρόοδο, που εξαντλείται στις διατυπώσεις, για την οποία δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι είναι πραγματική. Και με αυτό εννοώ όντως εφαρμόσιμη, πέρα από θεσμικά τραγουδισμένη.

Είσαι γυναίκα στον θεατρικό χώρο που μάλιστα έχεις παίξει και σε έργα που έχουν να κάνουν με τη γυναικεία καταπίεση, πώς έχεις βιώσει εσύ στη θεατρική «οικογένεια» την αντιμετώπισή σου σε σχέση με το γυναικείο φύλο σου;

Επειδή η ζωή, αν είσαι -και- τυχερός σε μετακινεί φυσικά από το ένα οικείο περιβάλλον στο άλλο, μέσω της σύνδεσης με τους ανθρώπους, η θεατρική κοινότητα υπήρξε για εμένα -μιλώ αυστηρά προσωπικά- μια φεμινιστική όαση σε σχέση με τις εμπειρίες και τους φόβους μου. Μιλώ βέβαια για τα πολύ βασικά, που δυστυχώς δεν είναι αυτονόητα. Στα ψιλά γράμματα, φυσικά, η ανισότητα υφίσταται κραταιά.

Ποια είναι τα προβλήματα που εντοπίζεις στην κοινωνία μας και τα οποία στέκονται εμπόδιο στο να προχωρήσουμε σε έναν αληθινά ισότιμο κόσμο;

Είναι απλό: δεν υπάρχει καμία πρόθεση για έναν αληθινά ισότιμο κόσμο. Όταν βρεθούμε σε δίλημμα υπεράσπισης άγνωστου ανθρώπου ή προσωπικού βολέματος, επιλέγουμε το δεύτερο. Όχι επειδή είμαστε καθάρματα, αλλά επειδή η επιβίωση είναι δύσκολη. Κι έτσι αυτή τη στιγμή κάνουμε ότι η ζωή συνεχίζεται κανονικά, ενώ όσο μιλάμε υπάρχει ξεδιάντροπα και με τις ευλογίες της δύσης οργανωμένο σχέδιο απαλοιφής γένους ανθρώπων. Από καταστατικής άποψης, σε σχέση με το τι σημαίνει άνθρωπος και τι υποχρεώσεις έχει ο άνθρωπος απέναντι στον άνθρωπο, είμαστε όλοι εγκληματίες. Βολευόμαστε να ασχολούμαστε με ειδικούς δικαιωματισμούς, αλλά είμαστε έτσι κι αλλιώς όλοι ένοχοι.

Τι έμαθες μαζί με την Αγνή μέσα από αυτό το έργο που φαντάζομαι πρωταγωνιστεί στη ζωή σου αυτή την περίοδο.

Ξαναέμαθα τις πρώτες στιγμές της επίγνωσης. Και προσπαθώ να επισκεφτώ ξανά τους «σαν από πάντα εκεί» τόπους των συναισθημάτων μου και να δω πότε διάολο δημιουργήθηκαν όλα αυτά μέσα μου.

Περίγραψέ μου ένα σημείο που σου αρέσει όταν φτάνει να παίξεις στην παράσταση ή μία φράση που ακούγεται σε αυτήν.

Έχω και απ’ τα δύο: Περιμένω να φτάσω σε μια στιγμή που η Αγνή μιλά επιτέλους σαν ίση προς ίσο στον Αρνόλφο, διότι ταράζομαι (θετικά) από τον τρόπο που ακούει την Αγνή ο Αρνόλφος- Γιάννης Μπέζος. Όσο για τη φράση, περιμένω τη στιγμή που ο Κρυζάλντ- Λαέρτης Μαλκότσης λέει ότι «…μαεστρία είναι να στρέφεις στο καλό μιαν άτυχη ιστορία»: Αυτή η φράση λειτουργεί για εμένα σχεδόν σαν θρησκευτική επωδός.

Υπάρχουν πράγματα που στην καθημερινότητά σου εντοπίζεις έστω και μικρά, τα οποία κάνεις για να βοηθήσεις στο να καταλυθεί η πατριαρχία.

Δεν εντοπίζω τίποτα. Προσπαθώ να υπάρξω όπως θα υπήρχα σε έναν κόσμο όπου θα σεβόμασταν τους ανθρώπους, τα ζώα και τα φυτά. Προσπαθώ πολύ να μην μπαίνω σε πόλεμο, γιατί παλεύοντας είσαι μοιραία εντός του άξονα που θέλεις να εκλείψει και το μόνο που μπορεί να συμβεί είναι να αλλάξουν οι ρόλοι. Οι στιγμές που πολεμώ -και δυστυχώς υπάρχουν- είναι για εμένα οι στιγμές που έχουμε αποτύχει να φτιάξουμε τον μικρόκοσμο που οραματιζόμαστε. Το βιώνω ως αποτυχία του ανθρώπινου είδους και πολεμώ για τα μικρά αυτονόητα με πόνο.

Info παράστασης:

Adblock test (Why?)

Πηγή: elculture

Σχετικά άρθρα

• Α. Σιμητροπούλου: Να πρωταγωνιστήσουμε στις εκλογές με κορμό τη σοσιαλδημοκρατική παράταξη, δηλαδή την κοινωνία (1.000)
• Γ. Αμυράς: Το Ιούνιο η πλατφόρμα για το πρόγραμμα ανακύκλωσης, θα αφορά 350.000 σπίτια (1.000)
• Ν. Αραμπατζή: Γεμίζουμε τις γειτονιές με αθλητισμό, πολιτισμό και πολλές δράσεις (1.000)
• Μ. Παγώνη: Δεν ανησυχούμε για την ευλογιά των πιθήκων αλλά πρέπει να προσέχουμε (1.000)
• Δ. Χριστόπουλος για την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ να απαγορεύσει το δικαίωμα στις αμβλώσεις – Χάνονται κι οι τελευταίες αυταπάτες ότι η ανθρωπότητα... (1.000)

Δημοσίευση από AutoPolis, Βρίσκεται στις κατηγορίες Πολιτισμός και Ψυχαγωγία

Σχολιάστε το άρθρο