Το συλλογικό οξυγόνο

27/01/2025 - 00:32

Mετά τον περιβόητο χαιρετισμό του Ίλον Μασκ, κόσμος φεύγει απ’ το Χ μετακομίζοντας στο Bluesky. Είχε ξεκινήσει ένα ρεύμα και πριν τον χαιρετισμό με βάση προηγούμενα πεπραγμένα του Μασκ, ρεύμα που τώρα μεγαλώνει. Στη φούσκα μου στο Facebook, πολλοί χρήστες ανακοινώνουν με ποια στοιχεία μπορεί να τους βρει κανείς πια στο Bluesky. Κάποιοι σκέφτονται μάλιστα να φύγουν κι απ’ το Facebook. Προσωπικά είχα φύγει μια φορά, καμιά δεκαριά χρόνια πριν, προς τα τέλη του 2014. Τότε το Facebook είχε αποφασίσει ότι ψευδώνυμους -ή έστω καταφανώς ψευδώνυμους- λογαριασμούς δεν θα ανέχεται άλλο. Έχοντας μπει στα σόσιαλ απ’ το 2005 με ψευδώνυμο, είχα μέσα μου πάρα πολύ ψηλά τη δυνατότητα να γράφεις με ψευδώνυμο, θεωρώντας ότι λειτουργεί πολύ απελευθερωτικά. Θα πολεμούσα για την ελευθερία μου, που στο κάτω – κάτω ήταν μια ελευθερία που τους αφορούσε όλους, κι ας πλήρωνα το τίμημα.

Έκανα λοιπόν την επανάστασή μου, έφυγα, και μπήκα σε μια άλλη πλατφόρμα, κινέζικη αν θυμάμαι καλά, ονόματι Tsu, η οποία μάλιστα υποσχόταν πως αν είχες μεγάλη κίνηση, αλληλεπίδραση, ακολούθους, θα μπορούσες να βγάζεις και λεφτά. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Tις λίγες βδομάδες που άντεξα εκεί στο Tsu, με έφαγε η ερημιά, η μοναξιά, το αγιάζι, το μαράζι. Eίχαν έρθει και κάποιοι άλλοι μαζί μου, ούτε καν αυτούς δεν μου εμφάνιζε. Το πράγμα δεν λειτουργούσε. Την ίδια περίοδο πλησίαζαν οι εκλογές του Ιανουαρίου του ’15, η μεγάλη πολιτική αλλαγή, η Πρώτη Φορά Αριστερά. Δεν μπορούσα να λείπω, έπρεπε να είμαι στις επάλξεις, η αποστολή και το διακύβευμα ήταν σημαντικότερα. Επέστρεψα. Οι εκλογές κερδήθηκαν, το δημοψήφισμα κερδήθηκε, μια βδομάδα αργότερα πάψαμε να κερδίζουμε. Το πράγμα δεν λειτούργησε. Υποταχθήκαμε, συμβιβαστήκαμε, ματαιωθήκαμε, προχωρήσαμε. 

Και μεγαλώσαμε ηλικιακά μαζί με το Facebook, οι νεότεροι κι οι σκέτα νέοι σε άλλα σόσιαλ, εμείς στο Facebook χωριστά κι οι νέοι άλλο πράμα, κανείς δεν μας ήθελε ποτέ πραγματικά αντάμα. Και τώρα κάνουν κολπάκια με το ΤikTok στις ΗΠΑ, κατέβηκε για μισή ημέρα, το επανέφεραν, δεν θέλουν να το κόψουν, να πουληθεί σε αμερικάνικα συμφέροντα θέλουν, και γιατί όχι δηλαδή, θα μπορούσαμε ίσως να κάνουμε το ίδιο εδώ για τη Μeta: ή την δίνεις σε Έλληνες, Ζάκερμπεργκ, ή Facebοοκ και Ιnstagram κομμένα στη χώρα, δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στο τι κάνετε με τα ευαίσθητα δεδομένα των πολιτών μας.

Για να μην παρεξηγηθώ: δεν θεωρώ καθόλου ασήμαντη μια τυχόν μαζική αποχώρηση απ’ το ένα ή το άλλο μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Αντίθετα, όντως τέτοιες μορφές συλλογικών ψηφιακών δράσεων θα μπορούσαν να είναι κι ένα απ’ τα ελάχιστα αποτελεσματικά όπλα. Από την άλλη, κάποιος πρωτοέγραψε (και άφθονοι άλλοι έσπευσαν να το ποστάρουν ως δική τους σκέψη), προσέξτε μην πάτε όλοι στο Bluesky κι έρθει να το αγοράσει κι αυτό ο Μασκ. Κι είναι νομίζω λιγότερο ευφυολόγημα και περισσότερο ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το σύστημα, το κεφάλαιο, ο καπιταλισμός στην τρέχουσα εκδοχή του: να σε κάνει να νιώθεις όλο και πιο ανίσχυρος, όλο και πιο παγιδευμένος μέσα σε έναν λαβύρινθο, όλο και πιο εξαγοράσιμος, όλο και πιο εμπόρευμα, όλο και πιο ηττημένος απ΄ την εξουσία των πολλών χρημάτων.

Για να μην παρεξηγηθώ: τόσο οι ψηφιακές όσο και οι παραδοσιακές συλλογικές δράσεις, οι κινητοποιήσεις των πολλών, οι ενώσεις των δυνάμεων των πολλών, αποτελούν απαραίτητο ανάχωμα στη δύναμη των πάρα πολύ λίγων και πάρα πολύ ισχυρών. Και σίγουρα τίποτα δεν μπορεί να γίνει αν κανείς είναι εκ προοιμίου παραιτημένος και απαισιόδοξος. Παρ’ όλα αυτά, προσωπικά έχω φτάσει πια να το βλέπω κάπως και αντίστροφα: αν είναι να συμβεί κάτι μαζικό, ψηφιακά ή στην εξωψηφιακή ζωή, ε, επιτέλους ας συμβεί. Ας συμβεί και τότε να τα συζητήσουμε όλα σε άλλη βάση. Μέχρι τότε μόνο καλών προθέσεων μικρά πυροτεχνήματα που μεγαλώνουν το αίσθημα της ματαιότητας. Τρέχει τώρα μια νέα κινητοποίηση για αυτή την Κυριακή 26 Ιανουαρίου, στις 12 το μεσημέρι, στις κεντρικές πλατείες των πόλεων της Ελλάδας: «Δεν έχω οξυγόνο». Ο λόγος για το οξυγόνο των Τεμπών, για το οξυγόνο που δυο χρόνια πριν σταμάτησαν να αναπνέουν νέοι άνθρωποι, χάνοντας με βασανιστικό τρόπο τη ζωή τους. 

Αν η υπόθεση των υποκλοπών χάθηκε για πάντα μέσα σε μια μαύρη θεσμική τρύπα και μαζί στην μαύρη τρύπα του «Δεν ενδιαφέρουν αυτά τον κόσμο», ας δεχτούμε πως το τι ακριβώς συνέβη στα Τέμπη, τόσο στο σκέλος αυτών καθαυτών των συνθηκών του δυστυχήματος (όπως είναι κατεξοχήν το αν τελικά η εμπορική αμαξοστοιχία μετέφερε ή όχι παρανόμως εύφλεκτες ύλες που συνετέλεσαν καθοριστικά στην αύξηση του αριθμού των νεκρών), όσο και στο σκέλος του αν υπήρξε ή όχι συγκάλυψη μετά, αφορά τον κόσμο, τον ενδιαφέρει τον κόσμο, δεν είναι ανεκτό να χαθεί σε καμιά θεσμική μαύρη τρύπα.

Adblock test (Why?)

Πηγή: elculture

Σχετικά άρθρα

• Τέσσερα ολυμπιακά μετάλλια, του old boy (1.000)
• Από κάπου όμως πρέπει να κρατιέσαι, του old boy (1.000)
• Μόνο το άνοιγμα, του old boy (1.000)
• Άλλη μια μέρα στη δουλειά, του old boy (1.000)
• Eυχές για το νέον έτος, του old boy (1.000)

Δημοσίευση από AutoPolis, Βρίσκεται στις κατηγορίες Πολιτισμός και Ψυχαγωγία

Σχολιάστε το άρθρο