Ρωσοτσολιάδες…

24/10/2024 - 03:43

Του Σπύρου Δημητρέλη

Η παροιμία «πες μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι» υποκρύπτει μια βαθύτατη σοφία. Μια λαϊκή σοφία που περιγράφει την έμφυτη τάση του ανθρώπου να συναναστρέφεται, να συνεταιρίζεται, να συνασπίζεται με ανθρώπους που έχουν σε έναν σημαντικό βαθμό κοινές πεποιθήσεις και αξίες. Ο Πλάτων είχε κάνει την ίδια διαπίστωση στο Συμπόσιο: «Όμοιος  ομοίω αεί πελάζει». Θα αναρωτηθεί κανείς προς τι οι φιλοσοφικές αναζητήσεις; Τα παραπάνω εμφανίστηκαν αυθορμήτως στη σκέψη κατόπιν την ανάγνωσης της είδησης ότι η Βόρεια Κορέα έχει ήδη αποστείλει χιλιάδες στρατιώτες στη φίλη και σύμμαχό της Ρωσία στο πλαίσιο της συνδρομής της πρώτης στις πολεμικές επιχειρήσεις της δεύτερης. Οι Βορειοκορεάτες στρατιώτες, σύμφωνα με το διεθνή μέσα έχουν αναπτυχθεί σε καίρια σημεία εσωτερικά της Ρωσίας προκειμένου να απελευθερωθεί έμψυχο δυναμικό για να σταλεί στην πρώτη γραμμή του μετώπου με την Ουκρανία.

Αναρωτιέμαι πραγματικά πως διαβάζουν αυτήν την είδηση οι διάφοροι εγχώριοι υποστηρικτές, έμμεσοι και άμεσοι, της ρωσικής εισβολής σε μια ευρωπαϊκή χώρα που απλώς διεκδικούσε και διεκδικεί το δικαίωμά της να ενσωματωθεί στη Δύση για να προστατευθεί από τον επιθετικότητα και τον επεκτατισμό της Ρωσίας. Πρόκειται για μια καθόλα λογική στάση του ουκρανικού λαού και του εκλεγμένου προέδρου της που διάβαζαν τις προθέσεις του Πούτιν μετά την επίθεση στην Κριμαία, την επίθεση στη Γεωργία και τη γενικότερη άνοδο της επιθετικής ρητορικής του εναντίον της Δύσης στη λογική της αναζήτησης «ζωτικού χώρου».

Έτσι, λοιπόν, όποιος είναι με τον Πούτιν δεν μπορεί να μην είναι επαγωγικά και με τον Κίμ Γιόνγκ Ούν της Βόρειας Κορέας. Τον άνθρωπο που έχει παραλάβει κληρονομικά και διατηρεί μια χώρα πραγματική φυλακή. Μια χώρα που οι κάτοικοί της δεν έχουν πρόσβαση στο διεθνές διαδίκτυο προκειμένου να μην ενημερώνονται από μη ελεγχόμενες από το καθεστώς πηγές πληροφόρησης. Μια χώρα που οι κάτοικοί της απαγορεύεται να ταξιδέψουν στο εξωτερικό υπό τον φόβο της απόδρασης. Μια χώρα που όποιος κάτοικός της επιχειρεί να την εγκαταλείψει δολοφονείται εν ψυχρώ από τις αρχές. Μια χώρα που οι πολίτες της είναι υποχρεωμένοι δια νόμου να κάνουν υπόκλιση όταν περάσουν μπροστά από το πελώριο άγαλμα του ιδρυτή της χώρας και παππού του σημερινού ηγέτη της. Μια χώρα που δεν συμμετέχει σε διεθνείς οργανισμούς διαφάνειας και προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μια χώρα που εκ των πραγμάτων είναι η στυγνότερη χούντα που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα.

Προφανώς και η Δύση έχει τα ελαττώματά της. Κάποιοι θα τη χαρακτηρίσουν μαλθακή στην αντιμετώπιση της ανομίας. Άλλοι θα πουν ότι διαφθείρεται από την «καταστροφική» ιδεολογία της woke ατζέντας, ότι παρακμάζει και οδηγείται στην κοινωνική και ηθική αλλοίωση λόγω των μεταναστευτικών μουσουλμανικών ροών. Άλλοι θα πουν ότι κηδεμονεύεται από μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα σε βάρος των συμφερόντων των λαών. Πολλά μπορούν να ειπωθούν.

Το ερώτημα, όμως, είναι: Πού θέλουμε να ζούμε; Πού θέλουν να ζουν όλοι αυτοί που αλληθωρίζουν προς τον Πούτιν και την παρέα του; Ποια πιστεύουν ότι θα είναι η ζωή στη Δύση αν επικρατήσουν Πουτινίσκοι και Κιμ Γιονγκ Ούν; Η απάντηση είναι αυτονόητη. Απαντάται από την ίδια τη ζωή και την πρόθεση όλων όσοι γεννήθηκαν και ζουν εκτός της Δύσης (όχι μόνο γεωγραφικά, αλλά γεωπολιτικά και αξιακά) να μετοικήσουν σε αυτήν. Οι εγχώριοι επικριτές της, εκτός από το αυτονόητο δικαίωμα που απολαμβάνουν να την κριτικάρουν (καθόλου δεδομένο για τις χώρες των ηγετών που θαυμάζουν), έχουν και το δικαίωμα να μεταναστεύσουν στους διαφόρους παραδείσους τους. Στη Ρωσία. Στη Βόρεια Κορέα. Στο Ιράν. Στην παρέα του Πούτιν, δηλαδή. Στην Ελλάδα, ειδικά, οι «υπερπατριώτες» (δηλαδή αυτοί που περιφέρουν και επιδεικνύουν στα λόγια τον πατριωτισμό τους ως πραμάτεια για κάθε είδους πελάτη) είναι κατά έναν, σε πρώτη ανάγνωση, περίεργο τρόπο συνήθως ρωσόφιλοι και αντιδυτικοί. Γοητεύονται ανεξήγητα από την αυταρχικότητα και τον ολοκληρωτισμό.

Η Δύση, πάντως, έχει μάθει να ζει με την αμφισβήτηση. Είναι το καύσιμο αλλά και το τίμημα των ελευθεριών που προσφέρει στον άνθρωπο. Επιβιώνει. Σε αντίθεση με όλες τις χούντες που νομοτελειακά, αργά ή γρήγορα, πέφτουν. Πλησιάζει πλέον η ημέρα που θα κληθεί να πάρει πολύ σοβαρές αποφάσεις για την ίδια την ύπαρξή της και την ανθρωπότητα. Για την προστασία και διατήρηση αυτού που με περηφάνια ο Τσώρτσιλ και η Θάτσερ αποκαλούσαν Free World- Ελεύθερο κόσμο και για τον οποίο έχει καταθέσει πολύ αίμα στο παρελθόν και συνεχίζει να καταθέτει. Πολλές από τις αποφάσεις αυτές θα ληφθούν μετά τις αμερικανικές εκλογές. Δυστυχώς ζούμε σε ενδιαφέροντες καιρούς…

Adblock test (Why?)

Πηγή: capital

Σχετικά άρθρα

• Unique Post

Δημοσίευση από AutoPolis, Βρίσκεται στις κατηγορίες Διάφορες ειδήσεις

Σχολιάστε το άρθρο