Ο Μιχάλης Δέλτα μιλάει στο ελc για τις «Αλκυονίδες Μέρες», την ιερότητα της μουσικής και τα εργοστάσια του Περιστερίου ως πηγή έμπνευσης

05/06/2024 - 08:07

«Όταν κάποιες φορές το παρακάνω είναι επειδή κι εγώ βρίσκομαι σε εξέλιξη, αλλάζω διαρκώς βαγόνια, στέκομαι όρθιος για χρόνια χωρίς θέση, κουράζομαι, αγανακτώ, πέφτω μέχρι τη στιγμή που βρίσκω τη δική μου από όπου απολαμβάνω την υπέροχη θέα». Αυτή ήταν η φράση από το βιβλίο του Μιχάλη Δέλτα με τίτλο το «Φως των λέξεων», η οποία με έκανε να βουρκώσω όταν αναζητούσα πληροφορίες για τον ίδιο, βουτώντας μέσα στη συγγραφική του διάσταση.

Είχα ακούσει ότι έγραφε βιβλία, και οι αντανακλαστικές μου σκέψεις το βρήκαν τόσο φυσικό, για το σύνολο της καλλιτεχνικής του παρουσίας, που κατέστειλαν κάθε περιέργειά μου, για το αν το αποτέλεσμα ή το περιεχόμενο θα είναι καλό. Είχα μια σιγουριά για τη συνειδητότητα της πράξης του Μιχάλη Δέλτα θεωρώντας ως μια φυσική εξέλιξη της ανθρώπινης ουσίας του. Άλλωστε ο ήχος του ήταν πάντα τόσο πλουραλιστικός, που σχεδόν μιλάει στον ακροατή.

Δεν θα σας κουράσω να γράψω όλο το βιογραφικό του Μιχάλη Δέλτα στον πρόλογο. Τον θεωρώ έναν ξεκάθαρα πρωτοπόρο και φωτισμένο νου. Από τη Στέρεο Νόβα εποχή μέχρι τη δική του εξαιρετική solo καριέρα, η προηγούμενη πρόταση είναι σχεδόν αυταπόδεικτη. Μίλησα μαζί του με αφορμή την επανακυκλοφορία σε deluxe έκδοση του δίσκου “Halcyon Days”. Ο δίσκος αυτός κυκλοφόρησε 23 χρόνια πριν. Ανοίγω αριθμομηχανή στο κινητό και κάνω την πράξη, γιατί με τους αριθμούς δεν ήμουν ποτέ καλή και ούτε αυτοί μαζί μου. 23 χρόνια…. δηλαδή το 2001. Τι ήχος! Με συνεπήρε στο σύγχρονο 2024. Με φαντάστηκα να χορεύω σε καλοκαιρινά dancefloors, αλλά ταυτόχρονα να είμαι με ακουστικά μέσα στον συρμό του μετρό, νιώθοντας και στις δύο περιστάσεις πολύ καλά.

Η Jazz σε αυτόν τον δίσκο συνδιαλέγεται αριστοτεχνικά με techno,house, dance, ambient στοιχεία. Μαγική δουλειά. Εγκεφαλική, cinematic και πάντα με αυτόν τον φοβερό παράγοντα της συναισθηματικής νοημοσύνης. Συνδυάζει με απόλυτα φυσικό τρόπο το ηχόχρωμα των ζωντανών πνευστών (σαξόφωνο, τρομπέτα, φλάουτο) και των εγχόρδων, με τις groovy ηλεκτρικές κιθάρες και τους Sophisticated Deep House ρυθμούς. Οι μελωδικές γραμμές των φωνών που συμμετείχαν στον δίσκο, ο Γιάννης Μόμπιλ, Jane Richards και ο Πάνος Τζάφος εμπλουτίζουν το μουσικό έργο με soulful αναφορές. Η deluxe έκδοση έχει τρία νέα remixes από τον Κ.ΒΗΤΑ, τον Hior Chronik και τον ίδιο το Μιχάλη Δέλτα.

Tον ευχαριστώ πολύ για την ειλικρινή, άφιλτρη και εγκάρδια κουβέντα. Απολαύστε τον…

23 χρόνια μετά την κυκλοφορία του “Halcyon Days” κάνεις μια deluxe έκδοση στον δίσκο. Θα ήθελα να κάνουμε ένα through back συναισθημάτων. Αφενός θα ήθελα να μου πεις ποιο ήταν το συναίσθημα του τότε ήχου που ήρθε και κόλλησε μέσα σου στο σήμερα και σε έκανε να επιλέξεις τον συγκεκριμένο δίσκο;

Οι «Αλκυονίδες Μέρες» αναμφισβήτητα είναι ένας από τους αγαπημένους προσωπικούς μου δίσκους για αρκετούς λόγους. Ο ένας εξ αυτών είναι επειδή μουσικά είναι ίσως το μόνο άλμπουμ μου στο οποίο έχω συνεργαστεί με τόσα πολλά άτομα, με τόσους μουσικούς και ερμηνευτές και αυτή ως εμπειρία υπήρξε ξεχωριστή τόσο καλλιτεχνικά όσο και σε ανθρώπινο επίπεδο. Το κυρίαρχο συναίσθημα λοιπόν, τότε αλλά και σήμερα στο εδώ και τώρα, είναι η Χαρά. Η χαρά της συνδημιουργίας και του καμβά που πάνω του απλώνονται τα υπέροχα χρώματά της.

Και αφετέρου θέλω να μου περιγράψεις πώς ήταν οι ημέρες σου όταν έγραφες για το “Halcyon Days”;

Οι μέρες μου όταν έγραφα τα κομμάτια για τον δίσκο ήταν από τις σκληρότερες σε προσωπικό επίπεδο, είχαν ανοίξει πολλά ζητήματα μαζί τα οποία όφειλα να διαχειριστώ. Οι Αλκυονίδες Μέρες ήρθαν σε έναν βαρύ εσωτερικό χειμώνα και με εμπλούτισαν με την ομορφιά τους, μου έδωσαν κουράγιο και δύναμη μέχρι που κατάφερα να κλείσω εκείνους τους κύκλους σταδιακά. Η ενασχόλησή μου με τις συνθέσεις, με τις δημιουργικές συναντήσεις μου με τους συμμετέχοντες στον δίσκο, οι ώρες στα στούντιο με τους τεχνικούς, τα ταξίδια μου στη Γαλλία και οι επαφές μου με τους ανθρώπους της δισκογραφικής Distance Records, άφησαν ένα μοναδικό δημιουργικό αποτύπωμα που όμοιό του μόνο με την Τάνια Τσανακλίδου στον δίσκο «Το Χρώμα της Μέρας» έζησα.

Στον κόσμο της ψηφιακής εποχής και των social media τα posts σου έρχονται πάντα ως υπενθυμίσεις συνείδησης. Βλέποντας λοιπόν την ψηφιακό σου αποτύπωμα, πάντα ήθελα να κάνω μια κουβέντα μαζί σου, για το πώς βλέπεις αυτή τη σχεδόν εξελικτική αλλαγή του είδους μας, ειδικά στη δια ζώσης επικοινωνία;

Η αλήθεια είναι πως αισθάνομαι ευλογημένος που έζησα την εποχή που δεν είχαμε ίντερνετ. Η δυναμική της δια ζώσης επικοινωνίας έμοιαζε με έναν ορμητικό ποταμό, τον οποίο τίποτα δεν στεκόταν ικανό να τον σταματήσει. Τα μοιράσματα με τους φίλους τις απογευματινές ώρες στα σπίτια μας, η συνακροάσεις των βινυλίων, οι ανταλλαγές των κασετών, οι κοινές καλλιτεχνικές δραστηριότητες, η κουλτούρα των clubs, το αστείρευτο χιούμορ, η αδελφική αγάπη της φιλίας, η λιτή και πλούσια καθημερινότητά μας, σμίλευσαν μέσα μου ποιότητες, οι οποίες έγιναν οδοδείκτες στη ζωή μου. Η ανθρώπινη επικοινωνία είναι βασικός άξονας της πνευματικής μου κληρονομιάς. Σήμερα με την έκταση που έχει πάρει η χρήση της τεχνολογίας στις ζωές μας, με την εξάρτηση που έχουν επιβάλλει στους περισσότερους ανθρώπους τα σόσιαλ μίντια, δεν βιώνω την ομορφιά και τη χαρά της ζωντανής επικοινωνίας. Έχουμε απομονωθεί ανησυχητικά θεωρώ. Η διάθεση στο να βρεθείς με τον άλλον έχει αντικατασταθεί από το face-time και τα άπειρα γραπτά μηνύματα. Το ξέρεις ότι οι νέοι δεν μιλάνε στο τηλέφωνο παρά μονάχα στέλνουν σεντόνια σε μηνύματα στο ηλίθιο κινητό; Τι άλλο να πω…

Μιλώντας για υπενθυμίσεις συνείδησης, οφείλω να ομολογήσω πως από τη Στέρεο Νόβα εποχή και εσύ και ο Κ.Β. ήσασταν οι «εκτός εποχής» τύποι. Πώς ήταν να κάνεις κάτι τόσο μοναδικό και τόσο διαφορετικό στα 90’s;

Ποτέ δεν αισθάνθηκα ένας «κανονικός» και «φυσιολογικός» άνθρωπος, έτσι όπως τουλάχιστον η κοινωνία το όριζε. Ήμουν ως νέος ιδιαίτερα εσωστρεφής με μια έντονη διορατικότητα και αγάπη για τη ζωή. Αυτή η πάστα μου θεωρώ πως αποτέλεσε και την αφετηρία στο να ασχοληθώ με την ηλεκτρονική μουσική και να θεωρηθώ σήμερα ένας από τους πρωτοπόρους της στη χώρα μας. Μπορούσα να κάνω μια βόλτα στα εργοστάσια στο Περιστέρι και να εμπνευστώ από τη βιομηχανική τους αρχιτεκτονική και τους ουρανούς που απλώνονταν από ψηλά, ολόκληρους δίσκους. Ήμουνα πράγματι διαφορετικός από άλλα παιδιά της ηλικίας μου, αν σκεφτείς ότι ξεκίνησα να ακούω Punk και Bauhaus μόλις 12 χρονών, και αυτή η διαφορετικότητα με έσωσε από τη διαστροφή της ομοιογένειας. Είμαι πολύ ευγνώμων για αυτό. Ήμασταν εκτός εποχής αλλά εντός μιας μελλοντικής σχεδόν προφητικής εμπειρίας, μέσω της μουσικής που δημιουργήσαμε ως Στέρεο Νόβα.

Ίσως η επόμενη ερώτηση ακουστεί στερεοτυπική και ίσως το α’ πληθυντικό να μην αφορά όλους αλλά νιώθω πως αγαπάμε να τα μισούμε τα 90’s. Τι άποψη έχεις; Τι αγάπησες πολύ και τι απεχθάνεσαι εξίσου από την εποχή εκείνη;

Αν έγινε κατανοητό από τα παραπάνω λόγια μου, για μένα τα ΄90s μου προσέφεραν μια ανεκτίμητη πνευματική κληρονομιά στη σχέση μου με τη μουσική αλλά και σε όλους τους δορυφόρους της, όπως η φιλία, η αναπτυσσόμενη συναισθηματική μου ενηλικίωση και η καλλιτεχνική μου άνθηση. Στις αρχές του ΄90 έκανε την έκρηξή της και η Techno μουσική σκηνή, η οποία αποτέλεσε μεγάλη επανάσταση στην ιστορία της μουσικής και του ήχου. Αν απεχθάνομαι κάτι από εκείνη την εποχή είναι η πολιτική αδιαφορία, δεν θα ξεχάσω πόσο συχνά πλημμύριζε ο Κηφισός προτού τον τσιμεντώσουν. Απεχθανόμουν, όπως και σήμερα, τις κρατικές τριτοκοσμικές αιχμαλωσίες και την απάθεια και απουσία της κρατικής μέριμνας που εξαιτίας τους ο πολίτης υποφέρει στην καθημερινότητά του.

Την πορεία που έχει πάρει η μουσική βιομηχανία, πώς την βιώνεις; Και ως καλλιτέχνης και ως ακροατής;

Η μουσική βιομηχανία είναι μια εκπορνευμένη μπίζνα με ελάχιστες εξαιρέσεις άτομα καλλιεργημένα, ανθρώπους, οι οποίοι αγαπούν την Ιερότητα της Μουσικής και προστατεύουν το ήθος τους. Δεν μπορώ ακόμα να αποδεχτώ ότι η αξιολόγηση ενός μουσικού έργου, είτε είναι δικό μου είτε κάποιου άλλου δημιουργού, εξαρτάται από τα Plays και το Live Streaming των εκάστοτε διεφθαρμένων επιχειρηματιών που λεηλατούν τα ιερά της Μουσικής είτε μέσω της Google – YouTube είτε μέσω του Spotify. Η όλη κατρακύλα της σύγχρονης μουσικής βιομηχανίας καθρεφτίζεται από τα Charts της Pop μουσικής σκηνής, καθώς βλέπεις συχνά ανήλικους που θυμίζουν μπούλιδες του Γυμνασίου να βρίσκονται στα 10 πρώτα του UΚ Chart σε σύγκριση πάντα με το αντίστοιχο UK Chart το 1983 στο οποίο θα έβρισκες τους Eurythmics, τους Yazoo και άλλα διαμάντια της Ηλεκτρονικής Pop της δεκαετίας του ΄80.

Αφυπνίσεις συνείδησης θεωρώ και τα βιβλία σου! Μέσα στα οποία απευθύνεσαι στους αναγνώστες σου όπως χαρακτηριστικά λες «με την αστραφτερή εντιμότητα, με την ορμή της αλήθειας μου…» Ποια ανάγκη σε έκανε να επικοινωνήσεις συγγραφικά όσα είχες μέσα σου;

Η συγγραφή, ο Λόγος για μένα, είναι η Νέα Μουσική. Σε μια εποχή που τίποτα δεν μας κάνει αίσθηση μουσικά, έχω την εντύπωση πως τα πάντα ακούγονται ως «ωραία τραγούδια»  ή «εντάξει μωρέ δεν τρελαίνομαι κιόλας»…και όχι ως ηχητικές αφυπνίσεις. Ναι, ο γραπτός μου λόγος κραδασμικά, νοητικά και ψυχολογικά έχει μεγάλη δύναμη αυτή τη στιγμή σε ένα μεγάλο μέρος του κόσμου που έχει ανάγκη να έρθει αρχικά σε επαφή με τον εαυτό του και την αλήθεια του. Τα έξι βιβλία μου εκδίδονται από τις Εκδόσεις Οδός Πανός από έναν μεγάλο πνευματικό δάσκαλο, τον ποιητή κι εκδότη Γιώργο Χρονά, τον οποίο αγαπώ και εκτιμώ για τη φιλοξενία των βιωματικών κειμένων και στοχασμών μου.

Ποια είναι τα σχέδια σου για το προσεχές μέλλον;

Τελειώνω έναν δίσκο με ένα Techno-Electronica project τους Τετράγωνο 19, το οποίο δημιούργησα τη δεκαετία του ΄90. Μαζί μου σε αυτή την καινούργια ηχητική περιπέτεια είναι δημιουργικά η ταλαντούχα μουσικός παραγωγός και DJ η Olga. Επίσης θα εκδώσω ένα σύστημα Καρτών Αυτοανάπτυξης αλλά και μαντικής, κάτι σαν το Ταρώ, με το οποίο δουλεύω θεραπευτικά προσωπικά αλλά και με δικούς μου ανθρώπους πάνω από δέκα χρόνια.

Adblock test (Why?)

Πηγή: elculture

Σχετικά άρθρα

• BnC (Bruises N Cuts): «Το “Brown Sugar” ένας πρόλογος για μία διαφορετική μουσική προσέγγιση από αυτά που έχω συνηθίσει να κάνω τα τελευταία 10 χρόνια» (1.000)
• Α. Σιμητροπούλου: Να πρωταγωνιστήσουμε στις εκλογές με κορμό τη σοσιαλδημοκρατική παράταξη, δηλαδή την κοινωνία (1.000)
• Κ. Φίλης: Να αναδειχτεί η στάση της χώρας μας ως σταθεροποιητικός παράγοντας στη Μεσόγειο, στη συνάντηση Μητσοτάκη-Μπάιντεν (1.000)
• Δ. Παντερμαλής: Καίριος ο ρόλος της τεχνολογίας στην ανάδειξη των Μουσείων (1.000)
• Η Λένα Κιτσοπούλου βλέπει τον «Φράνκενσταϊν» στα τέρατα της κάθε μέρας – μιας ζωής περισσότερο σκληρής παρά ωραίας (1.000)

Δημοσίευση από AutoPolis, Βρίσκεται στις κατηγορίες Πολιτισμός και Ψυχαγωγία

Σχολιάστε το άρθρο