Εμείς και εσείς σε επαφή
Μια άποψη για την Ολυμπιακή Τελετή
31/07/2024 - 01:37
Του Ανδρέα Μήλιου
Η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού ήταν ένα φαραωνικό έργο θεάματος. Από τεχνικής πλευράς ήταν πρωτότυπη, μεγαλοπρεπής εμβληματική και είχε υψηλό βαθμό δυσκολίας. Τα δρώμενα έλαβαν χώρα για πρώτη φορά έξω από στάδιο, σε μια απόσταση έξι χιλιομέτρων στη στεριά και στον Σηκουάνα, με συμμετοχή δύο χιλιάδων καλλιτεχνών. Σκηνοθετικά αυτό ήταν ένα τεράστιο εγχείρημα, το οποίο δυσκόλεψε ακόμα περισσότερο η συνεχής βροχόπτωση.
Το θέαμα συγκέρασε με επιτυχία το σύγχρονο πρόσωπο της Γαλλίας και ιδίως του Παρισιού που υποδέχεται 45 εκατ. επισκέπτες τον χρόνο από όλον τον κόσμο. Ήταν μια ωδή στη σύγχρονη γαλλική κουλτούρα. Ορισμένες ιδέες και δρώμενα ήταν εμβληματικά: ο ιπτάμενος βωμός της φλόγας με το αερόστατο που στεφάνωσε την πόλη του φωτός, η Ζαν ντ’ Αρκ που διέσχιζε τον Σηκουάνα με το άλογο, η ανάδυση των αγαλμάτων των Γαλλίδων ηρωίδων από τα νερά του Σηκουάνα, οι πίδακες στη διάρκεια της παρέλασης των αθλητών, ο σχηματισμός της γαλλικής σημαίας με σύννεφο καπνού επάνω στη γέφυρα και η εμφάνιση της Σελίν Ντιόν ήταν τα κυριότερα από αυτά. Όμως, δύο δρώμενα πλήγωσαν σε μεγάλο βαθμό τη φαντασμαγορικότητα αυτής της εμπνευσμένης τελετής: η αναπαράσταση της σκηνής του Μυστικού Δείπνου με άτομα της LOATKI και WOKE κουλτούρας και ο μυστηριώδης μασκοφόρος-κουκουλοφόρος δρομέας που έτρεχε ασταμάτητα στις στέγες του Παρισιού. Άσχημη εικόνα σχηματίσθηκε και από την εμμονική προβολή των προϊόντων της LOUIS VUITTON, η οποία εξαργύρωσε με το παραπάνω το γεγονός ότι είναι μέγας χορηγός των αγώνων.
Η αναπαράσταση του Μυστικού Δείπνου ήταν μια παρωδία και μια προπαγάνδα υπέρ της WOKE και LOATKI κουλτούρας. Ήταν ένα δρώμενο χλευαστικό, ασεβές και προσβλητικό για τη Χριστιανοσύνη που πλήγωσε τις ηθικο-κοινωνικές αρχές και αξίες μεγάλου μέρους ανθρώπων. Μπορεί ο σκηνοθέτης να ήθελε να αποτυπώσει τη σημερινή πραγματικότητα της ζωής στη Γαλλία, την ποικιλομορφία, τη διαφορετικότητα και τη συμπεριληπτικότητα όπως δήλωσε. Ωστόσο, του διέφυγε ότι αυτό μπορείς να το κάνεις σε ένα θεατρικό ή κινηματογραφικό έργο και όχι σε μια τελετή Ολυμπιακών Αγώνων. Ο Ολυμπισμός είναι ιδέα που υπηρετεί την ειρήνη, τη φιλία, την ενότητα, την αδελφοσύνη και τον αμοιβαίο σεβασμό των λαών και των ανθρώπων, χωρίς να χλευάζει, να σατιρίζει και να προσβάλλει τις πυρηνικές ηθικές , κοινωνικές και θρησκευτικές αξίες τους. Η προβολή της χυδαιότητας με όχημα την τέχνη δεν συνάδει με την ιδέα του Ολυμπισμού.
Καλλιτεχνία είναι η τέχνη του καλού, του ωραίου, του αυθεντικού και του αληθινού και αληθινός καλλιτέχνης αυτός που τα υπηρετεί . Το τρίγωνο που συγκροτούν το καλό, το αληθινό και το ωραίο είναι η πεμπτουσία της φιλοσοφημένης ζωής του δυτικού πολιτισμού εδώ και αιώνες. Το τρίπτυχο των εννοιών του τριγώνου εκφράζει τη συνδεσιμότητα, την ενότητα, την αδελφοσύνη και την αλληλεπίδραση των λαών και των ανθρώπων. Με τις τέχνες οι άνθρωποι αποδρούν από το περίφρακτο πεδίο του ορθολογισμού και μεταβαίνουν στον κόσμο της ασύνορης φαντασίας, προκειμένου να ικανοποιήσουν τις ψυχικές και συναισθηματικές ανάγκες και επιθυμίες τους.
Η αξιολόγηση των τεχνών γίνεται, ούτως ή άλλως, με υποκειμενικά κριτήρια. Η υψηλή τέχνη, όμως, για να προσφέρει ψυχική ευφορία πρέπει να συνδιαλέγεται με το ανωτέρω τρίπτυχο. Οφείλει να συμπορεύεται με τις συλλογικές ηθικές, αισθητικές και κοινωνικές αρχές και αξίες όλων, χωρίς να χλευάζει, να προσβάλλει ή να μην σέβεται αυτές των πολλών και να προπαγανδίζει ασύστολα αυτές κάποιων μικρών ομάδων. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπηρετεί τη διαφορετικότητα, την ποικιλομορφία, τη συμπερίληψη και τη σωματική αυτοδιάθεση ατόμων ή ομάδων. Μπορείς να ανήκεις στη LOΑTKI κοινότητα, αλλά δεν χρειάζεται να προκαλείς με τη συμμετοχή σου σε αντιαισθητικές, προκλητικές παρελάσεις καρναβαλικού τύπου. Και τα αρχαία αγάλματα είναι γυμνά αλλά δεν σκανδαλίζουν και δεν προκαλούν το κοινό αίσθημα! Η τέχνη που λοιδορεί και προσβάλλει αρχές και αξίες είναι φθηνή, αναξιοπρεπής, διχαστική και ελάχιστα αποδεκτή. Το ίδιο συμβαίνει και με την τέχνη που υπηρετεί αποκλειστικά την εγωιστική και ναρκισσιστική αυτοέκφραση του καλλιτέχνη και παραβλέπει την ουσία του προαναφερθέντος τριπτύχου. Το θυμικό και η λογική των περισσοτέρων ανθρώπων δυστροπεί και δεν αποδέχεται αυτές τις μορφές τέχνης, ούτε υποκλίνεται στα δημιουργήματά της.
Επίσης, η συνεχής παρουσία του μυστηριώδους μασκοφόρου με τον πυρσό που έτρεχε στις στέγες του Παρισιού δεν προσέφερε κάποιο ουσιαστικό καλλιτεχνικό στοιχείο, πέρα από το κέντρισμα της περιέργειας. Αντλημένη από μια φιγούρα ενός βιντεοπαιχνιδιού που αναπτύσσει η γαλλική εταιρεία UBISOFT, που είναι χορηγός των αγώνων, αφορά ένα περιορισμένο κοινό. Μια τέτοια σκοτεινή φιγούρα θα έλεγα ότι δεν είχε θέση σε μια λαμπρή ολυμπιακή τελετή που λάμβανε μάλιστα χώρα στην πόλη του φωτός.
Εν κατακλείδι, ο καλλιτεχνικός διευθυντής θέλησε με την τελετή να αποτυπώσει το ιστορικό και το σύγχρονο πρόσωπο της Γαλλίας και να προσκαλέσει τους θεατές να αποδεχθούν τη διαφορετικότητα που στο Παρίσι είναι έντονα παρούσα. Το πρώτο το πέτυχε σε ικανοποιητικό βαθμό. Το δεύτερο το έκανε με προκλητικό και ασεβή τρόπο. Θα έλεγα πως η τελετή θα ήταν απόλυτα επιτυχημένη αν απουσίαζαν από αυτή τα δύο δρώμενα που ανέφερα. Τέλος, για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης των σημερινών πολιτισμών, δεν έχουμε παρά να σκεφθούμε τι θα συνέβαινε (και στον καλλιτέχνη) αν σε ένα αντίστοιχο δρώμενο με αυτό του Μυστικού Δείπνου χλευαζόταν και προσβαλλόταν ο προφήτης του Ισλάμ ή το Κοράνι.
*Ο Ανδρέας Μήλιος είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης, συγγραφέας
Πηγή: capital
Σχετικά άρθρα
- Unique Post
Δημοσίευση από AutoPolis, Βρίσκεται στις κατηγορίες Διάφορες ειδήσεις
