Η Συνάντηση Αλ Σίσι με Ερντογάν και τα μηνύματα που έστειλε ο Νετανιάχου

Αλήθεια, τι περισσότερο από εμπορικές συμφωνίες θα μπορούσαμε να αναμένουμε ανάμεσα σε Αίγυπτο και Τουρκία; Και δεν υποβαθμίζω διόλου με την πρόταση αυτή που μόλις έγραψα, την επίσκεψη που είχε την Τετάρτη ο Αιγύπτιος προέδρος Αλ Σίσι στην Τουρκία, μετά από 13χρονη ψυχρότητα μεταξύ των σχέσεων των δύο κρατών.

Και ναι, κάποτε η οικονομία και το εμπόριο, ειδικά κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου διαμόρφωνε τα στρατόπεδα και τις συμμαχίες και φυσικά, υπάρχουν κράτη, με χαρακτηριστικότερο όλων την Κίνα, που παραδοσιακά την ιμπεριαλιστική δύναμή τους την επιβάλλουν μέσω της οικονομίας τους, όμως καθώς οι Επιστήμονες που ασχολούνται με την Διεθνή Οικονομία, τις Διεθνείς Συναλλαγές, το Διεθνές Οικονομικό Δίκαιο, ισχυρίζονται ότι πλέον το Διεθνές Σύστημα δεν είναι διπολικό, αλλά πολυμερές, αυτό αυτομάτως καταδεικνύει, ότι το συμμαχικό και εταιρικό περιβάλλον είναι ένα σύμπλεγμα πολυπαραγοντικής φύσης. Και επίσης, η Κίνα δεν υπογράφει απλά Μνημόνια Συνεργασιών, αλλά το κομμάτι των επενδύσεων το ”ακουμπά” κυριότατα πάνω σε περιφερειακά θεσμικά όργανα και σε πολυμερείς συμβάσεις. 

Αίγυπτος και Τουρκία υπέγραψαν 17 Μνημόνια Εμπορίου στους τομείς ενέργειας, παιδείας, οδικών έργων, πολιτικών ανταγωνισμού, εργασίας, τεχνολογίας και επικοινωνιών. Ωστόσο δεν είδαμε μία αμυντική συμφωνία αμοιβαιότητας. Στην τεχνολογία και τις επικοινωνίες, ενδεχομένως και εύλογα να αντιτείνει κάποιος, υφίσταται το αμυντικό κομμάτι μέσω της αγοράς μίας σειράς αμυντικού συστήματος τεχνολογίας. Που για να λέμε την αλήθεια, ούτε κάποιο τουρκικό ούτε κάποιο αιγυπτιακό site ανέφερε την αγορά τελικά, τουρκικών drones. Ωστόσο, ως γνωστόν, μία αμυντική συμφωνία είναι μία διακρατική συνθήκη που δημιουργεί νομικά τετελεσμένα πολύ διαφορετικά από τα Μνημόνια Συνεργασίας.  

Και φυσικά, μια και ειπώθηκε η Κίνα, ας βάλουμε μέσα σε όλο αυτό (…τροφή για σκέψη), ότι πάλι την Τετάρτη, ο Σι Τζιπινγκ υποσχέθηκε εμπορικές συμφωνίες 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων στην Αφρική. 

Από εκεί και ύστερα, στη βάση της αρθρογραφίας των αιγυπτιακών και τουρκικών sites τα ζητήματα που συζητήθηκαν ανάμεσα σε Σίσι και Ερντογάν, ήταν τα ζωτικής σημασίας θέματα που έχει η Αίγυπτος στην Αφρική (Σαχέλ, φράγμα Νείλου/Αιθιοπίας, Κέρας της Αφρικής, Ερυθρά Θάλασσα) και που η Τουρκία φυσικά έχει απλώσει τα πολιτικά και στρατιωτικά πλοκάμια της. 

Όσον αφορά το θέμα του πολέμου στο Ισραήλ, αποτελεί ένα γεγονός, που τα δύο κράτη το καθένα ξεχωριστά το αντιμετωπίζει στη βάση των ζωτικών συμφερόντων του, και ως αποδεικνύεται το προσεγγίζουν πολύ διαφορετικά. Τουλάχιστον αυτό αντιλαμβανόμαστε από αυτά που ανέφερε αιγυπτιακή πηγή στο ahram.org: ”Συμφωνούμε περισσότερο με το Κατάρ παρά με την Τουρκία και για το πώς ξεκίνησε ο πόλεμος και τι θα μπορούσαν να είχαν γλιτώσει οι Παλαιστίνιοι αν η Χαμάς δεν είχε ξεκινήσει την επιχείρηση της 7ης Οκτωβρίου”… καθώς δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η Αίγυπτος θεωρεί την Χαμάς παρακλάδι των Αδελφών Μουσουλμάνων. Και επίσης, ένα ρητορικό ερώτημα: Είναι δυνατόν η Αίγυπτος να αφήσει ένα πολιτικό ζήτημα, όπως είναι το Παλαιστινιακό, πάνω στο οποίο επένδυσε τη Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία και Διπλωματία της στα χέρια της Τουρκίας; 

Από εκεί και ύστερα, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ έδωσε την Τετάρτη συνέντευξη στους ξένους ανταποκριτές, εξηγώντας γιατί η επιχειρησιακή του στάση στρατιωτικά στον πόλεμο αυτό στρέφεται στο γεωγραφικό πέρασμα που υφίσταται νοτίως της Γάζας. Πρέπει να αναφέρουμε κάτι γιατί η προπαγάνδα παραπληροφόρησης που υπάρχει για λεκτική επίθεση του Ισραηλινού πρωθυπουργού εναντίον της Αιγύπτου, αυτό που έχει καταφέρει τα τελευταία 24ωρα (και το είδαμε από τις αντιδράσεις αραβικών κρατών), είναι να δημιουργήσει πρόβλημα ανάμεσα σε δύο χώρες που έχουν αναμφισβήτητα ένα κοινό σκοπό και στόχο, την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, και φυσικά εννοώ το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Ο Ντέρμερ, στενός σύμβουλος του Νετανιάχου, μετά το πέρας της συνέντευξης του τελευταίου, πολύ απλά ανέφερε σε δημοσιογραφικό δίκτυο ότι ”ο Νετανιάχου ουδέποτε αμφισβήτησε τις προθέσεις της Αιγύπτου για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας”. Η δήλωση του Ισραηλινού συμβούλου είναι πάρα πολύ ξεκάθαρη. 

Στη βάση της τοποθέτησης του Ντέρμερ, αλλά κυρίως του Νετανιάχου οφείλουμε να πούμε κάτι, χωρίς να στρουθοκαμηλίζουμε, ότι και η Αίγυπτος πολύ καλά γνωρίζει ότι υφίστανται θύλακες εξτρεμισμού στο εσωτερικό της. Τη δεδομένη στιγμή, η ύπαρξη ισραηλινών στρατευμάτων στο συγκεκριμένο γεωγραφικό τμήμα πρέπει να υπάρχει γιατί πολύ απλά προφυλάσσει Ισραήλ και Αίγυπτο από την τρομοκρατία. Το Ισραήλ το μόνο που επιζητεί είναι ασφάλεια και αυτό φάνηκε από τις δηλώσεις τόσο του πρωθυπουργού (για τον λόγο που έχει εγκαταστήσει στρατεύματα στο πέρασμα της Φιλαδέλφης) όσο και των υπολοίπων Ισραηλινών πολιτικών και στρατιωτικών αξιωματούχων. Στις 2 Σεπτεμβρίου σε σχετικό άρθρο μου (δείτε εδώ) ουσιαστικά αναφέρω αυτό που ζήτησε χθες στην πραγματικότητα ο Νετανιάχου, τη συμμετοχή της Διεθνούς Κοινότητας για να προστατευτεί η υπόσταση όχι μόνο του Ισραήλ, αλλά και της Αιγύπτου και της Ιορδανίας. Η Αίγυπτος με πρόεδρο τον Σίσι είναι ένα σοβαρό Κράτος και για ακόμη μία φορά πρέπει να αποδείξει το πώς αντιλαμβάνεται υπόστασή της και το μέλλον της στην ευρύτερη περιοχή, διασφαλίζοντας πρώτα και κυρίαρχα το εσωτερικό της κατεστημένο. 

Η Αίγυπτος αυτήν την στιγμή πρέπει να συνεργαστεί (χωρίς αστερίσκους και ενδοιασμούς) με το Ισραήλ για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας… Είναι ζήτημα ζωτικού συμφέροντός της…